برای پاسخ به سوال چگونه طراحی فشن و مد به وجود آمد باید تاریخچه این صنعت را بررسی کنیم. طراحی فشن و مد را می توان هنر تولید لباس های برگرفته از مد روز تعریف کرد. در طول تاریخ، آفرینش طراحی فشن و مد سرگذشت پرفراز و نشیبی داشته است. صنعت فشن که در ابتدا با طراحی لباس آغاز شده، امروزه به یکی از قدرتمندترین صنایع دنیا تبدیل شده است.

امروزه کاربرد واژه فشن، علاوه بر تولید لباس های جذاب و برگرفته از مد روز، برای طراحی اکسسوری های مختلف مانند زیورآلات، کیف، کفش و … نیز متداول است.

اولین نشانه های فشن و مد

اولین نشانه های پاسخ به سوال چگونه طراحی فشن و مد به وجود آمد را می توان در مصر و امپراطوری رم جست و جو کرد. در آن زمان، لباس برای جدا کردن طبقه فقیر و غنی کاربرد داشت. این مفهوم و کاربرد با گذشت زمان تغییر کرده و توسعه یافته و به مفهومی ازطراحی  فشن و مد که امروزه برای ما آشنا است تبدیل شده است. 

تغییرات عمده در صنعت فشن و مد در قرن بیستم میلادی آغاز شد. در این زمان، توده مردم با ایده و مفهوم فشن که با توسعه صنعت سرگرمی نقش پررنگ تری گرفته بود، آشنا شده و ارتباط برقرار کردند. آن ها با دیدن فیلم ها و شنیدن موسیقی های مختلفی که منتشر می شدند برای نحوه لباس پوشیدن خود الهام می گرفتند.

به دنبال افزایش تقاضا برای فشن و مد، عرضه نیز دچار تغییر شد. با پیشرفت صنعتی که اتفاق افتاد و مواد اولیه جدیدی که تولید می شدند قیمت لباس ها کاهش پیدا کرد. این امر به نوبه ی خود باز هم سبب افزایش تقاضا شد.

صنعت فشن در دوران روم باستان

همان طور که قبلاً اشاره شد پاسخ به سوال چگونه طراحی فشن و مد به وجود آمد را باید در دوران روم باستان و مصر بررسی کرد. در دوران روم باستان، لباس افراد بیانگر موقعیت اجتماعی آن ها بود. در این دوره زمانی، فقط اشراف بودند که لباس های گران قیمت و به روز می پوشیدند. بر عکس، طبقه فقیر پول کافی برای خرید لباس های مناسب نداشتند. همین مسئله تفاوت معناداری را بین این دو طبقه اجتماعی ایجاد می کرد. 

در دوران روم باستان، لباس و پوشش به عنوان روشی برای نمایش موقعیت و ثروت افراد بود. لباس زنان در دوران روم باستان، لباسی بلند بود که به آن استولا (Stola) می گفتند. طراحی استولا شباهت زیادی به لباس های امروزی داشت. 

استولا لباس روم باستان

لباس مردان در دوران روم باستان، پارچه ای پیچیده شده دورشان بود که به آن توگا (Toga) می گفتند. زنان و مردان با این نوع پوشش و لباس شهروند روم باستان محسوب شده و این نحوه پوشش به نوعی معیار شهروندی شان بود.

فشن و مد در دوران مصر باستان

با توجه به شرایط آب و هوایی در مصر باستان، مردم این کشور لباس هایی از پارچه خنک لنین بر تن می کردند. مصریان باستان برای نمایش موقعیت اجتماعی خود لباس هایی با رنگ های متنوع پوشیده و از جواهرات استفاده می کردند. قد لباس خانم ها در این دوران، صرف نظر از موقعیت اجتماعی شان تا مچ پا بود. لباس زنان طبقه مرفه غالباً چین دار بود زیرا پارچه بیشتری نیاز داشت. برای مردان این طبقه هم پوشش به همین شکل بود. آن ها نیز لباس هایی چین دار که به آن کیلت (Kilt) می گفتند می پوشیدند.

کلیت لباس مصر باستان

مردم مصر باستان علاقه زیادی به جواهرات داشتند. این علاقه در این حد شدید بود که در زمان مرگشان نیز اجساد آن ها را با جواهرات مورد علاقه شان در تابوت می گذاشتند. باورشان این بود که این جواهرات را در دنیای پس از مرگ به کار خواهند برد. حتی مردم فقیر نیز در مصر باستان نیز تا جایی که توانایی مالی شان به آن ها اجازه می داد از جواهرات استفاده می کردند.

مد و فشن در قرون وسطی

لباس های قوم انگلوساکسون از تونیک هایی تشکیل شده بود که تا مچ پا امتداد داشت و با کمربند بسته می شد. پوشش مرسوم زنان و مردان در این دوران همین تونیک ها بود. تفاوت بین دو طبقه فقیر و غنی از نوع طراحی این لباس ها مشخص می شد. زنان طبقه مرفه لباس هایی چند لایه با تعداد لایه های زیاد می پوشیدند. 

در قرن چهاردهم میلادی شرایط در طراحی فشن و مد تغییر کرد. در این زمان، به جای این تونیک ها زنان لباس های کامل مجلسی بر تن می کردند.

مد و فشن در دوران رنسانس

نقش مد و فشن در دوران رنسانس بسیار پررنگ شد. در این دوران، طبقه مرفه پول زیادی برای خرید لباس خرج می کردند. در این زمینه الگوی آن ها پادشاهشان هنری هفتم بود. در این دوران نیز لباس بیانگر طبقه اجتماعی افراد بود. همین امر سبب می شد تا طبقه متوسط به شدت به دنبال تقلید از نحوه لباس پوشیدن طبقه مرفه باشند. آن ها امیدوار بودند با این پوشش شاید بتوانند طبقه اجتماعی خود را در جامعه بالاتر نمایش دهند.

لباس های هنری هفتم

آغاز طراحی فشن و مد مدرن

اولین چرخ خیاطی در سال ۱۷۹۰ اختراع شد. این اختراع را شاید بتوان نقطه عطف پاسخ به سوال چگونه طراحی فشن و مد به وجود آمد نامید. با اختراع این چرخ خیاطی فرصت های زیادی در زمینه مد و لباس به وجود آمد. به این ترتیب، تولید لباس ها در زمان کمتر و با نیروی انسانی کمتر می توانست انجام شود.

آغاز طراحی فشن و مد به سال ۱۸۲۶ باز می گردد. در این زمان چالرز فردریک ورث (Charles Fredrick Worth) شروع به پایه ریزی صنعتی کرد که بعدها به یکی از صنایع موفق دنیا تبدیل شد.

چارلرز فردریک ورث را به عنوان اولین طراحی فشن، مد و لباس دنیا می شناسند. تا قبل از این زمان، معیار افراد برای انتخاب لباس ها و پوشش شان به نمایش گذاشتن طبقه اجتماعی خود بود. هیچ کس به این فکر نمی کرد که استایل شخصی خود را، همانند آن چه که امروزه در جامعه مرسوم است، به نمایش بگذارد. این برهه زمانی در صنعت فشن و مد مرحله ای حساس محسوب می شود. در این زمان، طراحی فشن و مد برای عموم افراد معنا پیدا کرد و پایه ریزی شد.

چالرز فردریک ورث، اولین طراح فشن، مد و لباس، پارچه فروشی بود که در شهر پاریس زندگی می کرد. او بعدها پارچه فروشی خود را به خانه مد و فشن تغییر داد و اولین خانه فشن و مد را تأسیس کرد. چالرز در این خانه مد و فشن به مشتریان خود مشاوره می داد که چه لباسی برای اندام آن ها برازنده تر است.

خانه فشن و مد چارلز فدریک ورث

در این زمان، خانه های مد و فشن به دنبال یافتن و استخدام هنرمندانی بودند که بتوانند با نبوغ و استعداد خود الگوهای مناسبی را برای دوختن لباس طراحی کنند. آن ها با نشان دادن این الگو ها به مشتریان خود علاقه آن ها را جویا می شدند. اگر این الگو مورد علاقه مشتری بود برای دوخت منطبق با این الگو سفارش کار می داد. 

همین تغییر کوچک تحول عظیمی را در صنعت فشن و مد ایجاد کرد و فرآیند کاری را در این صنعت به کلی تغییر داد. تا قبل از این فقط لباس نهایی و آماده شده به مشتری نشان داده می شد ولی با این تحول مشتری می توانست در مورد الگوی لباس در حین فرآیند دوخت نیز نظر دهد. 

در اوایل قرن بیستم میلادی، اولین پیشرفت ها در صنعت فشن و مد در پاریس آغاز شد و به اقصی نقاط دنیا گسترش یافت. اولین طرح های لباس قبل از هر نقطه دیگری از دنیا، در پاریس تولید می شدند. به همین دلیل، پاریس به پایتخت فشن دنیا مشهور شد.

تا قبل از این زمان فشن و مد بیشتر به صورت هوت کوتور (Haute Couture) بود و لباس برای هر شخصی به صورت سفارشی تولید می شد. در اواسط قرن بیستم میلادی، لباس های برگرفته از فشن و مد به تولید انبوه رسیدند. میزان تولید افزایش یافت و مردم گزینه های بیشتری برای لباس پوشیدن پیدا کردند. در اواخر قرن بیستم میلادی، میزان آگاهی نسبت به فشن و مد در میان افراد افزایش یافت. به این ترتیب، مردم بر اساس میزان راحتی لباس ها و استایل شخصی خود شروع به انتخاب لباس کردند. به این ترتیب، کمتر تحت تأثیر روندهای موجود در بازار در زمینه مد و فشن قرار گرفته و به آن ها عکس العمل نشان می دادند.