صنعت فشن در واقع صنعتی چند میلیون دلاری است که به تولید و فروش لباس وابسته است. به عقیده بعضی از کارشناسان، بین صنعت فشن (Fashion industry) که به تولید مد کلاس بالا (High Fashion) مشغول است و صنعت پوشاک (Mass Fashion) که لباس های معمولی برای استفاده روزمره تولید می کند، می بایست تفاوت قائل شد. البته از دهه ۱۹۷۰ به بعد مرز بین این دو دسته تقریباً از بین رفته است.

تعریف فشن (Fashion)

فشن را می توان به صورت ساده به عنوان شیوه پوشش و اکسسوری هایی تعریف کرد که در هر دوره زمانی توسط گروه های مختلفی از افراد مورد استفاده قرار می گیرد.

ممکن است بین لباس های گرانی که طراحان فشن طراحی می کنند و در ران وی های پاریس و نیویورک به نمایش گذاشته می شود و لباس های اسپرت و استایل های خیابانی که در مراکز خرید و بازارهای مختلف در سراسر دنیا به فروش می روند تفاوت مشخصی وجود داشته باشد.

به هر حال، صنعت فشن شامل طراحی، ساخت، توزیع، مارکتینگ، فروش، تبلیغات و ترویج هر نوع لباس (زنانه، مردانه و لباس کودک) می شود که می تواند شامل لباس های کمیاب و گران قیمت سطح بالا که کار طراحان فشن است تا لباس های معمولی و روزمره باشد. از طرف دیگر، اصطلاح «صنایع فشن» شامل صنایع و خدمات متعددی که میلیون ها نفر را در سراسر دنیا به در آن اشتغال دارند نیز می شود.

صنعت فشن محصول دنیای مدرن است. تا قبل از قرن ۱۹ میلادی، تقریباً تمامی لباس ها سفارشی بوده و به طور اختصاصی برای افراد دوخته می شدند. هر یک از افراد ممکن بود یا خود برای خود لباس بدوزند یا به خیاط دوختن آن ها را سفارش دهند. با آغاز قرن بیستم، با گسترش تکنولوژی های جدید مانند چرخ خیاطی و افزایش سرمایه داری در جهان در کنار توسعه سیستم تولید کارخانه ای در جهان و گسترش فروشگاه های بزرگ؛ لباس و پوشاک در سایزهای استاندارد تولید انبوه شدند و با قیمت هایی ثابت به فروش رفتند.

صنعت فشن ابتدا در اروپا و آمریکا توسعه یافت. در آن زمان معمولاً طراحی پوشاک در یک کشور، تولید آن در کشور دیگر و فروش آن در کشور ثالثی اتفاق می افتاد. صنعت فشن معمولاً در اغلب کشورها به عنوان کارفرمایی بزرگ شناخته شده و برای افراد زیادی کار ایجاد می کند. البته به دلیل منتقل شدن فرآیند تولید پوشاک به کشور های ثالث و برون سپاری آن این آمار اشتغال زایی تا حد زیادی دستخوش تغییر شده است. حتی با این وجود همچنان صنعت فشن بخش زیادی از تولید اقتصادی کشورها را به خود اختصاص می دهد.

صنعت فشن

سطوح مختلف صنعت فشن کدام‌اند؟

صنعت فشن از چهار سطح تشکیل شده است:

1. تولید مواد اولیه که به طور شاخص شامل نخ و پارچه می شود ولی چرم و خز را نیز در بر می گیرد.
2. تولید کالاهای فشن توسط طراحان، تولید کنندگان و …
3. عرضه و فروش
4. روش های مختلف برای تبلیغات و پروموشن

هر کدام از این چهار سطح می تواند شامل بخش های مستقل دیگری باشند ولی هدف نهایی همه آن ها یکی است. این هدف، برطرف کردن نیاز و تقاضای مشتریان برای پوشاک است در عین این که شرایطی را فراهم کند که فعالان این صنعت نیز بتواند از عملیات خود در صنعت سود کسب کنند.

ویژگی های صنعت فشن

ویژگی های صنعت فشن

صنعت فشن مانند هر صنعت دیگری ویژگی های خاصی دارد که در این قسمت به برخی از آن ها اشاره می کنیم. از جمله این ویژگی ها سر و کار داشتن با مصرف کننده نهایی (Consumer) است. از طرف دیگر، تغییرات در این صنعت به سرعت و به صورت دائمی در حال رخ دادن است. این صنعت و مشتریان آن همواره در حال تغییر هستند و در این صنعت هیچ چیز ثابت نیست.

فروش کالاهای فشن که قبلاً از طریق کانال های محدودی مانند خانه های فشن، مجله های مد، کاتالوگ و فروشگاه ها انجام می شد اکنون دچار تغییر شده و کانال های دیگری مانند کانال های تلویزیونی و اینترنت و فروشگاه های اینترنتی نیز به آن اضافه شده اند.

گسترش استفاده از اینترنت بر روی همه بخش های صنعت فشن تأثیر گذاشته و صرفاً شامل بخش فروش این صنعت نمی شود. اینترنت بر روی زنجیره توزیع (Supply Chain)، تبلیغات، ارتباطات، آگاهی برند (Brand Awareness) و …. در صنعت فشن موثر بوده است. همچنین اینترنت توانسته کسب و کارها و مصرف کنندگان این صنعت را بیش از گذشته به هم نزدیک کند و مرز نامرئی که قبلاً بینشان وجود داشت را از بین ببرد.

نقش کانال های شبکه های اجتماعی نه تنها برای فروش کالاهای فشن پررنگ شده بلکه در پیش بینی و مشخص کردن روندهای آینده بازار نیز نقش تعیین کننده ای پیدا کرده اند.

علاوه بر این، بلاگرها و اینفلوئنسرهای فعال در این شبکه های اجتماعی می توانند علاوه بر نقشی که در فروش محصولات فشن دارند برای پیش بینی مد آینده نیز موثر باشند.